Eerste verzen

[p. 155]

IX.

Als van der droomen marmerblanke zaal
De purpre voorhang zacht is weggeschoven
En 'k langs de blanke marmertrappen daal
In manelicht-bezochte zomerhoven,

Waar 'k trots vereenzaamd in mysterie dwaal
Van schemerstillen geur, wijl juichend boven
Mijn hoofd, de zangen van den nachtegaal
Mijn weeldelicht illuzie-leven loven:

Rijst mij uw beeld wel ieder oogenblik
Voor 't mijmrend oog, met sluimerloome geuren
En ruischende muziek van stille bronnen,

Tot ik in 't heerlijk-eenzaam ween en treure,
Door uw geheimen toover overwonnen -
En vlucht mij zelf, en zoek uw zachten blik.