Eerste verzen

[p. 140]

Mijn verzen....

Mijn leven leidt een blonde beemde door
Vol bloemen, blanke en purpre, gele en blauwe,
Die tot mijn handen hoog hun vreugd me ontvouwen,
Of laaggestengeld staan in stillen gloor.

En 'k pluk er, wijl ik wandel, van aldoor
En te aller zij, daar donkre en ginds wat gouwen;
En 'k schik ze thuis dan sierlijk op mijn schouwe
In vazenpronk van zilver en ivoor.

Mijn verzen, - o mijn vazen, die een schat
Van teeder droomgerank en bloeiend leven
In fijngesneden kelken schuchter vat -

Blijft, de' avonddoom doorgeurend, stil me omgeven,
Herinrend mij wat 'k lievend eens bezat:
Mijn droomenjeugd in lichtdoorzonde dreven.

[p. 143]