Eerste verzen

[p. 122]

Door schemerdonkre wouden ga 'k.

Door schemerdonkre wouden ga 'k

Met onverlamde kracht

En nimmer staar ik, nimmer sta 'k

En rust bij dag noch nacht

En bloem en blad valt waar ik kom

Vergeeld en dor in 't zand;

De vogels vlieden; 't al is stom;

De winter trekt in 't land.

Maar 'k ga alvoort, aldoor verblijd,

Hoe wild de wind ook woed':

Ik ga mijn Lief gebenedijd,

Den hemel te gemoet.