Eerste verzen

[p. 111]

Juni.

De donkre gloed der rozen, zwaar en loom,
Brandt koortsig tusschen 't groen dat zwijgend smacht
Wijl donkre vijver in verliefden droom
Haar blos weerspieglend stil geheimvol lacht.

De lucht is lauw bedwelmd van graanaroom,
En 't ruischt onrustig-bang door de arenvracht;
Vaal hangt en scheemrend langs den kimmezoom
Der onweervolle wolken vreemde pracht.

Geen mensch op 't veld... Het blanke landhuis dat
Met glazige oogen uitziet in de stilt'
Zwijgt als beangstigd. - Plots bruist over 't pad

De korenzee die zwelt; een windvlaag wild
Doorwoelt ze en zwenkt door 't waaiend park, en vat
De blinden aan, dat heel de villa rilt.