Eerste verzen

[p. 110]

Pastorale.

Rood lag de zon in geel oranje en goud
Dat voren groef door grauwen avondmist:
Blauwgrijs een waas, als scheemrend amethyst,
Viel over 't veld en 't verre, vale woud.

De weg gleed met twee rijen boomen, door
De stilte, al smaller òp door d' avonddoom
En met een ver lied daalde uit d' avondgloor
Een herder laat, - een lang-vergeten droom...

Hij dreef der heerde witte weemling mij
Te moet en lachte, en zette in 't gras zich neer;
En alles hoorde naar zijn melodij,
Wit-vredig in der neevlen schemermeer. -

Toen wist ik weer op eenmaal als ontwaakt
Dat gij zaat naast me, een glans op uw gelaat, en
Dat gij uit de avondglorie tot mij spraakt
't Andante zacht der Beethoven-Sonate.