Eerste verzen

[p. 109]

Fingals grot.

Een tempel van lazuur en blauw basalt
In 't hart der rots gesneden door de zee
- Waar 't lied dat van uw luit en lippen glee
Al nog betoovrend onverstoorbaar schalt,

En weent in zacht geklag en heldenwee
En kwijnt van liefde in zoet geluid en valt
In breeden jubel uit, wijl 't dondren bralt
Der golven, juichend met uw hymnen mee -

Is, heldenzanger Fingal, u gewijd,
Om t' eeuwgen dag met de echo van uw lied
Den roem uws naams den volkren te bewaren.

En - waakzaam wachter - dat dien geen ontwijd'
Ligt eindeloos voor 't eeuwenhecht graniet
De trotsche leeuwenwacht der Noordzeebaren.