Eerste verzen

[p. 88]

Muziek.

De gouden stilte van zonsondergang
Hangt vredig-teer in de onbewolkte lucht
En 't wijd vertrek, waar zwijgend elk gerucht
Te luistren zit naar klavecimbel-zang.

Van de aard vervreemd, verzonken in genucht,
Speelt de onbegreepne er eenzaam, uren lang;
En 't wordt den vink in 't kooitje wonder-bang,
Als 't lied door 't open raam is heengevlucht.

Nu ligt zijn hand stil op de toetsen neer...
De bonte zwerm der schuchtre melodieën
Verschemert in de gouden atmosfeer.

Van achter diepgeplooide draperieën
Blijft lang nog droomend ongemerkt, van veer
- Blondlokk'ge gast - hem stil de zon bespieën.