Eerste verzen

[p. 85]

Veldkruis.

De zomer spant een parasol
Van vlindrend loof en vooglen vol
Wijd-schad'wend over 't kruis, in 't land
Bij 't kruis der wegen vroom geplant.
Hoe 't ruischt van roggehalmen om
Den droeven Lijder, roerloos stom....
Hoe 't blij van bloemen, waar ge al schouwt,
In 't gelend goud der velden blauwt,
En rood van kollen, feldoorgloeid -
Als waar' 't uit Christi bloed gebloeid. -
't Al leeft en lacht in 't zomergoud.
Bleek hangt de Doode aan 't dorre hout.