Eerste verzen

[p. 81]

III. Zomer.

[p. 83]

Zomeravond.

In zomeravond als de blauwe dag
In de eerste sluimring nog zijn lichtende oogen
Niet gansch geloken houdt, met glans bevlogen
En blonden droom en vrediglichten lach: -

Staat stil de nacht van verre en ingetogen
Al weiflend of zij wie daar slapend lag
In onbezorgde weelde neergebogen
- Zij donkre, schaduwrijk - wel naadren mag...

En bloemgelijk gaan in haar wijde handen
Schuchter de sterren open: langzaam schrijdt
De nacht geluidloos nu den trans in 't ronde

En schaduw leegrend in de tente van den
Slaapmoeden dag, in droom verzonken, spreidt
Zij sterren neer als bloemen op zijn sponde.