Eerste verzen

[p. 74]

Mei.

In feestvictorie staat te prijk de pronk
Van purpre' en blankgepluimde meiseringen
En 't regent gouden bloemen van den stronk
Wiens twijgen te ochtend nog te treuren hingen.

In 't blauwe lucht-gelach en 't licht-gelonk
Der zonne ontstak kastanje, in witte kringen,
Haar bloemenkaarsen. En aanhoudend zingen
Eén droomezoete roke, één kleurgevonk,

In 't lichtste licht ontbloeid, in 't zoetst gezucht
Van luwte omhoog gerezen. En gekust
Door teederste innigheid is aarde en lucht.

Alle verlangen staat in bloei, gesust
In heilvervulling; 't feestend lent-gerucht
Stijgt àl voort en vervult der ziele rust.