Eerste verzen

[p. 61]

April.

Daar droomt iets wonder-innigs in de lucht,
Iets teers in 't parlemoer der avondkleuren;
De luwte lauw van boschviolengeuren
Doordringt de ziel met weelde en zoet genucht.

De knoppen zwellen; sleutelbloemen beuren
Hun lachend kopje; en juublend onbeducht
De leeuwrik met zijn lied ten hemel vlucht
In 't zonnig blauw waar nauw hem 't oog kan speuren.

Lichtgroen van loover weeft een teere wade
Door 't wijde woud en wolkt om al de twijgen
En deint de velden langs en groeit gestade.

De meerl, in de' avond, stoort het wachtend zwijgen
En zingt der Lente rustig serenade,
Dat luistrend zich de bloesemtakken neigen.