Eerste verzen

[p. 57]

Madelief.

Bloemoog van gouden openhartigheid,
In wit van rein vertrouwen zacht gestoken -
Gij hebt uw blanke wimperpracht ontloken
Zoo vroeg, aleer April nog is verbeid;

En houdt het wakkre kopje niet gedoken
In 't traag opdonzend groen: maar staart verblijd,
Niet bloode, in heerlijke onbevangenheid,
Hoog-uit en vrij naar 't rustloos wolken-strooken,

Dat houdt met booze list en donkre lagen
De blonde schoonheid van den zonneschijn
Omsingeld... Lied! wij zullen niet vertsagen,

Maar heffen 't hoofd - als bloemen, rank en rein -
Vast in geloof aan zoele zomerdagen,
En toonen dat wij sterk, standvastig zijn.