Eerste verzen

[p. 41]

II Lente.

[p. 43]

Heimwee.

Wijd weggedoft in nevelluchten-blauwt'
Liggen de hoogte' op tegen wolkenwand
En trekken mede omhooge, grauwbedauwd
't Verlangensvol gezwollen lenteland.

Koel blinkt in 't diep, waar dorpje in droomen duikt,
De ijlzieke stroom.... en heimweevol van veer
Luien er klokken, waar een vogel tjuikt....
En 't roept mij innig al naar verre weer.