Eerste verzen

[p. 39]

Sint Jozef.
(19 Maart).

Sint Jozef met zijn leliestaf
Weert al de zwarte wolken af
En scheurt hun zwarte sprei vanéén
En slaat ze stuk en drijft ze heen.
Hij veegt den blauwen hemel klaar,
Terwijl de wolken hier en daar
Als sneeuw versmelten, stijgt de zon
Die zòò lang niet meer lachen kon;
En wijl haar zachte weelde warm
De winterboomen, bedelarm,
De koude leden lijze streelt
En lievend hun ellende heelt,
Komt met zijn bloeiverblijden staf
Sint Jozef van den hemel af
En wandelt door den dorren gaard
Der immer meer ontwakende aard.
En waar hij stille woorden zegt
Staan primel en viooltje recht;
Sneeuwklokjes benglen blank van hoofd
Alom: ‘Sint Jozef zij geloofd!’