Eerste verzen

[p. 25]

Burchtbouw.

Gelijk een steenen burchtbouw star en stug
Met steile torens over 't land te staren
Staat, eenzaam, hoog op ruigen heuvelrug,
Kalm onbevreesd voor vijand noch gevaren,

In zwijgen afgezonderd; zelden waren
Er menschen om, zelden valt de ophaalbrug: -
Zoo staat mijn ziel in eenzaamheid terug-
Getreden ver van drukke menschenscharen.

Maar komt bij wijle in vroolijk feestgewaad
Een blijde droom of een gedachte schoon:
Wijd voor dien gast de slotpoort openslaat

En op de tinne mijner sombre woon
Barst plots de hoorn in klanken uit en slaat
De lucht melodisch van zijn jubeltoon.