Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

Het IV. Capittel.

Oeffeninge vande inwendige ende uytwendige mortificatie.

28. AEngaende de inwendighe mortificatie bestaet hier in, dat den mensch sijn verstandt

[p. 203]

tracht te versimpelen ende te vereenvoudigen, oock ons goet-duncken te stellen onder het goet-duncken van andere, al is het saecken dat ons verstant ons voor-hout, dat onse reden beter sijn als die van andere. Als het niet en raeckt d'eere Godts ofte de reputatie van onsen even-naesten, maer alleenlijck raeckt ons eyghen selven; moeten wy stillekens ontvluchten ons eyghen goet-duncken, en sincken in onsen niet, ons achtende gheluckigh dat wy alsoo occasie hebben van te mogen verdienen.

29. Oock moeten wy allenskens leeren stillen de woelende imaginatie ende gedachten, die ons somtijdts seer lastigh zijn, ende gheduerigh seer ghenegen zijn om haer te becommeren, ende hier en daer uyt te loopen tot saecken die noch goet noch quaet en zijn, maer nochtans haer beletten ende af-trecken van het ghenieten van Gods teghenwoordigheydt binnen haer. Soo wy gewaer worden die woelinge van onse gedachten, sullen den selven ooghen-blick, die stillekens laeten af-vallen, ons die niet meer aentreckende als eene saecke die ons niet aen en gaen, sonder te besien wat wy gepeyst hebben; verweckende al stillekens acte van Gods teghenwoordigheydt binnen in ons, ende alsoo sullen wy allenskens stillen die woelende imaginatie ende ghedachten, ende becomen eenen inwendighen vrede ende ruste in Godt.

30. Hier toe is oock behulpelijck sy selve te versterven, alsmen sich gheneghen vint met d'een

[p. 204]

oft d'ander te couten van saecken die indifferent zijn, die gheneghentheydt daer in te breken ende te versterven ter liefde Godts. Van gelijcken alsmen geneghen is om te swygen, dat-men dan jet goets tracht te spreken, om alsoo den gheest wat aen te wackeren. Diergelijcke saecken sijnder veel daer wy ons inwendigh connen in waer-nemen als by exempel, daer is jmant die eenighe moeyelijckheydt teghen u heeft sonder dat ghy weet eenighe reden gegheven te hebben; dien mensch sal u somtijdts spytigh aenspreken, ofte jet verwyten daer gy par avontuer onnoosel in zijt: dit aen te hooren sonder te thoonen dat wy dat verstaen oft ghevoelen van hebben, ons houdende als onnoosel, thoonende een minsaem gelaet, ende gevende eene sachte antwoorde: dit sal ons grootelijckx vervoorderen tot de volmaecktheydt, ende sal dienen tot stichtinghe van onsen naesten: ende alsoo doende, sullen wy haestelijck gheraecken tot de oprechte vereeninge met Godt.

31. Aen-gaende de uytwendighe mortificatie, moet-men geduerigh waer-nemen het versterven van de vijf sinnen.Want in't cort geseyt, al daer ons sinnelijckheydt ende broose natuer toe gheneghen is, dat moeten wy contrarie doen; ende daer sy moeyelijckheydt in heeft, ende dat haer swaer ende lastigh valt om te doen, daer moet sy haer toe porren, in hoe cleyne saecke dat het oock is. Als by exempel, men is geneghen om hier oft daer naer te sien , jet te hooren, om hier oft daer te gaen besoecken, ofte eenige

[p. 205]

geneghentheydt met eenen drift uyt te wercken, oft jet te eten, ofte jet te drincken buyten den noodt, daer de sinnelijckheydt toe geneghen is, ende dierghelijcke; hier in moet-men sy selven seer nauw waer-nemen, ende alsmen sy selven hier in comt te vergeten, behoorde-men eenighe cleyne penitentie te doen, 't zy jet te lesen, ofte de aerde te cussen, &c.

32. Inde uytwendige manieren, moet-men seer stichtigh ende modest zijn, dat-men sijnen naesten altijdt can goet exempel geven. Seeghbaer van wesen, en ryp in woorden, met een soet en minsaem gelaet tot een ider. Oock moeten wy by de inwendige ende uytwendighe mortificatie by-voeghen de deught van discretie. Alsoo doende, sullen wy haest geraecken tot de volmaecktheydt.