Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

Het III. Capittel.

Geestelijcke oeffeninge door den dagh.

19. SMorghens wacker geworden zijnde, offert u selven aen uwen lief-hebbende Godt,

[p. 199]

met allen het gene dat ghy zyt, en dat gy hebt door sijne gratie, niet begeerende in tijdt oft in eeuwigheydt als sijn alder-liefste behaeghen.

20 Maer ist dat gy wacker gheworden zijnde u gemoet gheneyght vint om inwendigh met Godt te rusten, met eenen stillen vrede, voeght u daer toe sonder te doen eenighe werckelijckheyt, aspirantie, oft op-dracht uws self: maer hout u inwendigh vereenight met uwen lief-hebbenden Godt, door het bloot geloof. Laet sijne Majesteyt alles in u wercken naer sijn Goddelijck behaegen: 't zy licht, oft duysternisse. Hout u alleen in die innighe ruste soo langhe als ghy cont: niet alleen ten tyde van het ghebedt, maer den heelen dagh door, al waer't oock vele daeghen, oock s'avons slaepen gaende.

21. Soo langhe gy u inde voorseyde ruste met gevreedtheydt cont houden; soo geniet gy buyten allen twyffel Godt wesentlijck. Gheene wercken die ghy van noots-weghen doet, en connen u beletten van het soet ghenieten van uwen lief-hebbenden Godt. Maer soo ghy, sonder noodt, de sinnelijckheydt ofte de natuer ivers in voldoet, in hoe cleyne saecke het oock sou moghen wesen, al waer't maer een woordt te spreken, oft eenen op-slagh van u ooghe, soo sult ghy uwen gheest beletten, en berooven van dat soet ghenieten Godts, met een vervremdinghe inwendigh.

22. Ende oft het den Beminden geliefden toe te laeten, dat om uwe onghetrouwigheydt dese beroo-

[p. 200]

vinge ende vervremdinghe wat lanck duerden, en ontrust u daer in niet, maer lijdt dese vervremdinge stillekens uyt, sonder u daer in te ontrusten, alles ontvallende met eenen soeten toe-keer inwendigh, blyvende in uwen niet, tot dat het den Beminden sal believen te veranderen.

23. Oock smorgens wacker gheworden zijnde ende u vindende in volle verstroeytheydt, oft inwendige quellinge, hoe-daenigh het sou mogen wesen, soo dat gy gheenen in-ganck en cost vinden in u inwendigh, daer uwen Beminden is rustende: pooght u stillekens alles uyt te lijden als voren, met een volle resignatie ende gelaetentheyt, behoudende altijdt uwen inwendighen vrede: ende en treckt u allen die invallende gedachten, oft inwendige quellingen niet meer aen als een saecke die u niet aen en gaet: want het sijn maer al inventien vanden helschen vyandt, die alle listen gebruyckt om uwen innighen vrede te stooren. Maer soo gy het niet en extimeert, blyvende in vrede, sal den vyandt haest vermoeydt worden, ende met allen sijn bagatellekens de vlucht nemen: want dien loosen vos, die alle middelen gebruyckt om ons t'ontrusten, heeft genoech, als hy een Godt-minnende siele can beweghen tot melancholie: want dan kryght hy lichtelijck een cleyn plaetsken in de siele. Dit is een beclaeghelijcke saecke: want onsen Beminden is soo jaloers, dat hy alsdan de vluchte nemt: want hy het herte alleen wilt besitten; soo dan beminde schout alle occasien van melancholie.

[p. 201]

24. Als u eenigh lijden over-comt uytwendigh, 't zy verlies van goet, oft dat u reputatie vermindert oft benomen wort, oft dat gy moet lijden eenighe injurie ofte op-spraecke: en zijt noyt qualijck te vreden op den mensch die u het lijden aen-doet, maer treckt dat lijden in Godt. Soo geniet gy Godt in het lijden, die u het selve uyt een exces van liefde toeseynt, het sijn al schatten uyt sijn Goddelijck herte daer hy sijn uytvercorene op dese wereldt mede vereert. Den Beminden heeft vele middelen om de ghetrouwigheydt van sijn beminde te beproeven.

25. Peyst dan altijdt als u sulckx over-comt, oft dat den Beminden u vereert met lijden, dat het is om u ghetrouwigheydt te beproeven, ofte om u hier te suyveren, ofte om u door het lijden gelijck te maecken aenden ghecruysten Jesus Godt en Mensch, die u onder soo veel duysenden heeft vercoren tot sijne bruydt. Coragie dan beminde, en laet u gheen lijden te veel zijn, maer omhelst alles soo inwendigh als uytwendigh, met een suyver liefde, hoe swaer het schynt voor de natuer, het is al cleyn ten opsicht dat wy verdient hebben, al en hadden wy maer een daegelijcksche sonde gedaen in ons geheel leven; jae al en hadden wy noyt ghesondight, soo souden wy het lijden even-wel behooren te beminnen, om dat wy daer door eenighsins gelijck worden aen onsen liefhebbende gecruysten Jesus Godt en Mensch.

Als gy uyt, oft inde Kerck gaet, en spreeckt noyt met jmant op de straet, ten waer den noodt sulckx

[p. 202]

verheysten: en dan soo weynigh als gy cont: en staet u ooghen oock nievers naer uyt curieusheydt, op dat u inwendigh ghesicht niet belet en worde van het wesentlijck schouwen van uwen Beminden.

26. In uwe conversatie zijt altijdt vriendelijck en seeghbaer, spreeckt soo weynigh alsge cont, ende draeght u soo, dat een ider in u magh gesticht en verbetert worden, ende tracht uwen lief-hebbenden Godt in alle creatueren te kennen ende te beminnen, soo en sullen de creatueren u noyt konnen af-trecken van het soet genieten van uwen Beminden.

27. Als gy eenigh handt-werck doet, en doet dat noyt met eenighen drift oft werckelijckheydt; maer met innigheydt, en met stille reflextie op dat eenigh Een dat in u binnenste tegenwoordigh is. Soo doende sult gy uwen Beminden in alle occasien genieten, ende sult bevinden met den heylighen Augustinus, dat u herte gheen ruste en can vinden, als in sijnen oorspronck die Godt is, 't welck ick, uytter herte wensche.