1688. 25. Januarij.
173. SOo ick onder het lesen van de gratie wat in-ghetrocken wierdt, ende peysende dat ick nu acht daeghen de heylighe Communie niet en sou connen ontfanghen. Hoorden ick inwendigh eene stemme als vanden hemelschen Vaeder, segghende, wy sullen by u blyven: waer door ick verstont dat de heylighe Dryvuldigheydt hunne wooninghe in my hadden gesmaeckt, waer door ick inwendigh seer vertroost ende versterckt wierdt om te lijden, ende de liefde bleef eenighen tijdt wat sterck in my wercken, ende dede my uyt-bersten in dese woorden tot den Heere, segghende: ô onbegrypelijck exces van de Goddelijcke liefde: ô oneyndelijcken afgront vande Goddelijcke goedtheyt aen my soo ellendige creatuere.
174. My en ghedenckt niet dat ick meer als eens soo lanck teenemael buyten my selven gheweest hebbe, ende dat is gheweest doen ick eerst het gebedt van stilte oeffende, soo ick onder de gesonge Misse onder den Credo tot de heylige Communie gheweest hadde, wierdt ick teenemael in-getrocken ende was sonder eenigh wesen ivers van te hebben, vanden Credo tot naer de Communie vande Misse, wanneer ick tot my selven quam. Maer watter tusschen dien tijdt in my gepasseert is, en can ick niet uytspreken, maer was soo ontsteken inde liefde tot Godt, dat ick geren allen de tormenten van allen de Martelaeren
Auteursrechtvrij