Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

1687. 19. Augusti.

142. SMorghens naer dat ick de heylighe Communie had ontfanghen soo ick naer't nederste deel seer gheplet ende ghedruckt was, nochtans naer het opperste deel gheresigneert, om jet dat my overcomen was, scheen den hemelschen Vaeder inwendigh tot my te spreken, segghende: ghy zijt mijn kint: welcke woorden my soo vertroosten en versterckten, dat ick geeren met vreught alle lijden met liefde soude omhelst hebben. Rechts eer dese woorden inwendigh tot my gesproken wierden, hadde den Heere my in-gestort een claere kennisse, hoe dat ick, en al het gene dat buyten Godt is, maer en is eenen pueren niet, het welck my soo trock in mijnen gront, dat my docht dat ick buyten Godt niet en sou connen begeeren. Naer dese kennisse schenen de voorseyde woorden inwendigh tot my gesproken te worden vanden hemelschen Vaeder.

143. Corts daer naer scheen ick Jesus te sien in

[p. 156]

mijn herte, die opende sijne ghebenedijde Wonde van sijn heylighe Syde, ende scheen mijn siele daer uyt te voeyen, gelijck eenen Pelicaen sijn jonghkens; maer mijn siele ontfonck door dit voedsel als eenen hemelschen dauw, ghewaerwordelijck op een seker maniere, die ick niet en can uyt-spreken, maer wel smaecken; 't welck my desen morghent differente reysen ghesschiet is: ende ick was eenighen tijdt seer in-getrocken, den Heere sy gebenedijdt inder eeuwigheydt, ick hebbe dit geschreven om te voldoen aen de gehoorsaemheydt, als oock allen het voorgaende.