Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

1687. 17. Augusti.

140. SOo ick naer den noen jet las vande liefde daer Godt de siele mede bemint, ende hoe ghereet dat Godt is, om sijn gaven aen de siel mede te deylen, wierdt ick subitelijck inwendigh van de liefde Godts soo bewerckt, dat ick niet beqaem en was om voort te lesen, oft te spreken, ende ick wenschten had het moghelijck gheweest, dat ick allen de verdoemde had connen verlossen uyt de Helle, op dat sy Godt eeuwighlijck mochten beminnen, eeren, loven, danken, en ghebenedyen, dat ick geren voor hunne verdiende straffen soude voldaen hebben, blijvende alleen in de Helle: mits dat ick Godt daer soude moghen lief hebben.

141. Van ghelijcken wenschten ick oock te voldoen voor allen de Sondaers vande gheheele werelt, ende ongheloovige: op dat sy mochten comen tot het waerachtigh gheloof, ende met een oprechte suyvere liefde Godt beminnen, want ick luttel achte wat ick moest lijden, als God van my en alle creaturen maer en mocht bemint worden, met een suyvere ende stercke liefde: dese bewerkinghe vande

[p. 155]

liefde, heeft eenighen merckelijcken tijdt gheduert, ende my docht, waer't dat icker eenigh voetsel aen had ghegeven, het mijn herte sou als overweldight hebben, ende ick ginck considereren eenighe tormenten vande Helle, ende my docht, my niet te swaer en sou gheweest hebben, als de liefde Godts, met my, ende in my was.