Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

1687. 7. Julij.

126. SMorghens voor het ontfangen vande heylige Communie, scheen ick vande liefde wat besonder bevrocht te worden: te weten inde uytwendige ende inwendige crachten. Ick wenschten, waer't moghelijck, dat ick vanden eersten oogenblick mijnder gheboorte, Godt hadde bemint, met soo veel liefde als allen de Heyligen, ende Saligen te saemen Godt oyt hebben bemint, ende sullen beminnen inder eeuwigheyt: dese liefde werckten al soetiens in den grondt vande siele.

127. Soo den Priester my de heylighe Communie soude uyt-reycken, had ick een levendigh gheloof dat ick soude ontfanghen de heylighe Dryvuldigheydt Persoonelijck, ende ick scheen mijnen Jesus te sien met het inwendigh gesicht aen het Cruys, ghelijck hy voor my ghestorven is. Ontfanghende de heylighe Communie, soo de heylige Hostie gepasseert was, scheen ick mijnen gheest te geven, te weten, dat ick scheen te sterven aen al dat buyten Godt is, segghende uyt mijnen gront, Vaeder in uwe handen bevele ick mijnen geest.

[p. 148]

128. Ick wenschten oock dat ick allen de sonden vande gheheele wereldt hadde connen by een brengen in een cleyn plaetsken, ende dat ickse had connen bedecken, op datse de Goddelijcke oogen noyt sien en soude: ende dat ick voor alle die hadden moghen voldoen aende Goddelijcke rechtveerdigheyt, op dat alle menschen Godt souden liefhebben.

129. Ick scheen inwendigh te verstaen dat den hemelschen Vaeder tot my seyde; al dat gy my sult vraeghen, sal ick u gheven. Verstont oock hoe ick moest vraeghen, te weten: alles naer sijn Goddelijck behaeghen. Den Goddelijcken geest scheen instantelijck den Vaeder in mijn inwendigh te bidden voor eenighe besondere saecken die ick niet en verstont. Maer dit gaet soo wonderlijck in sijn werck dat ick het niet en sou connen uyt-spreken. Het schynt dat d'uytwendighe en inwendighe crachten voor alsdan berooft zijn van hunne werckinge, ende dat den Beminden dan het werck wilt alleen doen.

130. Naer dat desen minnen-handel eenighen tijdt seer innighlijck gheduert hadde, scheen den Sone ende den heylighen Gheest, wederom een te zijn inden Vaeder, noch ontrent een ure min oft meer, het welck ick verloor door eenigh bemerck dat ick ivers op hadde buyten Godt, nochtans onbedachtelijck. Och hoe jaloers is onsen lief-hebbende Godt! ô diepte! ô onbegrypelijcken af-grondt vande Goddelijcke rijckdommen: wie can begrypen de groote ver-

[p. 149]

vallentheydt vande liefde Godts, op een soo snoode ende arme creature als ick ben, een soo arm wormken: ick bidde alle Heylighen, ende Salighe Gheesten, oock alle creaturen, om voor my soo snoode creature danckbaer te zijn aen Godt, ende hem te gebenedijden inder eeuwigheydt.