1687. 9. Julij.
131. NAer den noen wierdt ick soetiens ingetrocken, ende my wierdt op eenen subiet inwendigh gethoont den staet van een ghesuyverde siele, die niet bevleckt en is met d'alderminste vlecke van eenighe onvolmaecktheydt, inde welcke ick scheen te sien het Beldt Godts als in eenen spiegel. Ick segghe voor-waer, noyt ooghe en heeft het ghesien, noch geen herte en can het begrypen, de schoonheydt van een ghesuyverde siele. Het is een Beldt sonder Beldt, soo schoon, soo glorieus, dat het self van die Godt door zijn onbepaelde goetheydt die gratie ghelieft te doen, oock niet en can begrepen worden. Oft men can geen ghelijckenisse by-brenghen: my docht dat ick qualijck jet geschaepens met ghenoegen meer soude connen aensien. En al mocht het my gebeuren met de minste vlecke van onvolmaecktheydt te comen voor d'aenschijn Godts, soo soude ick liever, al waer't oock vele jaeren in het Vagevier, oft hier op de wereldt alles lijden, als met
Auteursrechtvrij