1687. 15. Januarij.
105. OP den Feest-dagh vanden Soeten Naem Jesus (alsoo ick eenighe daeghen te voren in eenighe inwendige vervremtheydt oft verlaetentheydt gheweest had van Godt, en over-vallen met veel verstroeytheydt) soo ick snachts oft smorghens wacker wierdt, ende my selve verweckte tot devotie tot den Soeten Naem Jesus, soo scheen ick in my inwendigh te sien op eenen subiet, als een claer-blinckende Sonne, veel schoonder ende claer-blinckender als de natuerlijcke Sonne, waer door ick inwendigh verstont, ende my als versekert wiert, dat mijnen Beminden in my teghenwoordigh was, als was't dat ick nu eenighen tijdt in verlaetentheydt was gheweest, ende dat den Beminden scheen verre van my te zijn. Dit gesicht en duerde maer den tijdt van twee oft dry Pater nosters; ende in ende naer het ontfanghen vande heylighe Communie wierdt ick seer over-vallen met verstroeytheydt en vervremt-
Auteursrechtvrij