De verfranschte landmeisjes
(1841)–Emmanuel Rosseels–
Auteursrechtvrij
[pagina 18]
| |
hans.
Ik ook, Pieter, Ik zou hun zoo armen en beenen kunnen breken.
pieter,
(hem ontwarende.)
Zie dan, Hans, zyt gy het, - verdort vriend, wat let er aen dat gy zoo aengedaen schynt?...
hans.
Och, zwyg. - Weet gy dan niets? - maer zeg eens, hebt gy haer by geval niet gezien?
pieter.
Wie, wat gezien?
hans.
Wel, Lyntje; Lyntje, de dochter van mynen baes.
pieter.
En wat is daer van?
hans.
Hebt gy haer niet gezien?
pieter.
Neen, waerom?
hans.
Ach, lieve Hemel! ze is de deur uit - en God weet waer naer toe.
pieter.
De deur uit, zegt gy?
hans.
Wel, van daer straks. | |
[pagina 19]
| |
pieter.
En...
hans.
Ho, weerhoù my niet, he! - ik zal 't u later wel eens vertellen. Laet my nu maer voort, dat ik haer opzoeke, dat arm Lyntje!
(Hy loopt overhaestig, langs den linker kant het tooneel af, en ontmoet Baes Mik die hy byna omloopt.)
pieter.
Hy zal het my later, wel eens vertellen zegt hy! - Wat drommel, zou misschien een franschman met 't lieve Lyntje, dat er ook scheel op zag, opgestoken zyn? |
|