|
| |
Vierde tooneel.
kaetje, lyntje.
Maer, wat zie ik, Lyntje Mak, die my al schreijend zoekt! - Wat mag dit toch beteekenen?
Zangwyze No. 4.
Zeg, Lyntje, waerom kryt gy zoo?
Ho, ho, ho, ho, ho. ho, ho, ho!
Wat is u dan toch wedervaren?
Ach! d'hemel wil my, arme, sparen,
Uw schreijen wekt myn medely.
Myn Vader wil te huis my nimmer,
Hy bande en vloekte my voor immer.
| |
| |
Zeg, Lyntje, hoe toch komt dit zoo?
Ho, ho, ho, ho, ho, ho, ho, ho!
Lieve hemel! Lyntje, blyf daer nu toch niet schreijen als een kind, en zeg my eens, waerom uw vader, u van onder 't ouderlyk dak verstooten heeft - dit moet immers toch eene rede hebben?
Eene rede? ja voorzeker; doch niet om zoo onbermhartig te handelen.
Nu, nu, vertel my de zaek maer eens.
(zich herstellende.)
Gy moet dan weten, Kaetje, dat ik gisteren avond, zoo als gy, met myn' vryer ben uitgegaen - niemand wist toch dat ik met een der fransche pikeurs verkeering heb.-Vergeefs had ik my reeds op middelen bedacht, om dit op het best aen myn vader te doen weten. - Juist toen wy eikanderen dan gisteren avond verlieten, geviel het dat Hans Knop, onze knecht, waermede myn vader wil dat ik trouwe, daer aen kwam, op 't ougenblik dat my Mr. Edward kustte. - Voorzeker heb ik alle het voorgevallene aen Hans te danken. Dezen morgen, vóór ik nog wakker
| |
| |
werd, was myn vader reeds aen myn bed; hy gaf my zyn voornemen te kennen en zei my dat hy van myn buitensporig gedrag onderrigt was. Ik kon kiezen van twee dingen: het huis voor immer verlaten; of wel, Hans Knop terstond voor myn' man nemen. Ik weende, en ik smeekte hem niet onredelyk te zyn; maer hy hield er op aen dat ik spoedig een besluit nemen zou. - Liever dan myn Edward te verlaten, koos ik het eerste; en hy beval my, zonder genade, op staenden voet te vertrekken. Ik deed zulks, zoo als gy ziet zonder nogthans te weten waerheen.
Heilige Engel bewaerder, sta my by! En wat zult gy nu gaen doen?
Wel, wat zoudt gy my raden?
Zoo ik in uwe plaets ware, ging ik regt van hier naer Mr. Edward, om hem alles op een hair te vertellen. - Hy zal u voorzeker den besten raed kunnen geven.
Ach Kaetje, ik heb een voorgevoel dat my voorspelt dat hetgene ik van daeg gedaen heb my noodlottig zal wezen!
Zyt gy gek! - beklaegt gy u reeds van 't gene gy uit
| |
| |
zuivere liefde voor uw minnaer deedt. - Hy zal er u immers te meer om beminnen. Geloof my, laet den moed niet zinken.
Ja; maer zoo ik my eens met Mr Edward bedrogen vond, zoo als myn vader 't my zeide.
Loop! - denkt gy dan dat een lieve franschman u bedriegen zou? - En des te meer hebtgy niet alles voor hem opgeofferd?
Geve de hemel dat myn voorgevoel zich niet verwezenlyke - ik zou anders van schaemte niet weten waer my te bergen.
(Men hoort de trom slaen. In 't begin van 't zesde tooneel verwydert zich dezelve allengs.)
Hoort gy de trom? - 't apel zal waerschynelyk afgeloopen zyn - Ga, Lyntje, ga spoedig uw' Edward opzoeken: 't zal u gemakkelyk zyn hem nu te vinden.
Zangwyze No. 5.
Wil u vlug by hem vervoegen;
Wis redt hy u uit den nood.
| |
| |
'T offer moge u nimmer wroegen,
Dat u liefde en trouw gebood!
'K ga my vlug by hem vervoegen.
Wis redt hy my uit den nood,
'T offer moog' my nimmer wroegen,
Dat my liefde en trouw gebood!
(Lyntje vertrekt langs den linker kant, Kaetje begeeft haer in huis.)
|
|
Auteursrechtvrij