|
| |
| |
| |
Achttiende Tooneel.
DE VORIGEN, min BALTE.
by zich-zelven.
Doemnis! En denken dat ik nu nergens meer by duivenliefhebbers meer zal kunnen komen, zonder een voorwerp van spot te zyn; dat ik nergens geen woord over myne duiven meer zal mogen spreken, zonder dat men met my schertsen zal; ja, dat als ik op de straet zal komen de menschen, die my kennen, zullen zeggen, terwyl zy my met den vinger zullen aenwyzen: ‘Zie, dat is die duivrnmelker, die met eene kat in plaets van eene duif in den houwer eens liep...’ O, het is om zinneloos te worden, ja, om op eens eenen afkeer van duiven en duivenmelkers te krygen.
die zich een weinig aen den eenen kant gehouden heeft en zyn gereedschap byeen bindt, ter zyde.
Ik durf nauwelyks, maer, ik geloof dat het oogenblik niet ongunstig is om den baes eens een goeden raed te geven, ten opzigte van zyne duiven en zyne vrienden. (Luid.) Baes, indien ik...
Hoe! gy zyt nog daer, schelm, lafaerd, gy die van alles de schuld zyt... Ho, maek u in Godsnaem van onder myne oogen weg, of ik doe ongelukken.
Gy zoudt ongelyk hebben, baes, gy zoudt er niets by winnen, terwyl dat met den goeden raed, dien ik u geven zal...
Gy, een goeden raed geven, ezelskop?... Hoû dien raed voor u, gy hebt hem meer noodig dan ik... Maer, vertrek van hier zeg ik u, of ik verworg u...
Zachtjes, baes, zachtjes! Ik heb dezen morgen besloten, na vandaeg, geen voet meer over den drempel uwer wooning te zetten, maer, ik wil er uitgaen zoo als ik er ben ingekomen; dat is te zeggen met eer... Doch met al
| |
| |
het beslag dat gy maekt, vergeet ik schier u dezen brief te overhandigen van wege mynheer Ligtman.
levendig.
Een brief van Ligtman, zegt gy, en dat voor my?
Voor u of voor uwe vrouw, ik weet het niet, er staet geen adres op. Zie:
de brief driftig openbrekende.
Aen myne vrouw! (Na eene korte poos den inhoud van den brief overloopen te hebben.) O myn God! bedriegen myne oogen zich niet... lees ik wel! (Lezende.) ‘Helena, zoo als gy begrypen zult, kan ik nu niet meer zonder gevaer ten uwent komen. Ik wil nog eene pooging by u doen, met u deze woorden te schryven, het zyn de laetste die ik u zal toerigten, indien uw besluit thans ten mynen nadeele zou zyn. Gy zyt door uwen echtgenoot van echtschennis beschuldigd; moeijelyk zal het u zyn hem het tegenovergestelde te bewyzen, alhoewel gy my altyd gehaet en afkeer getoond hebt. Meer dan ooit zal hy u verachten en mishandelen, in een woord gy zult rampzaliger zyn dan ooit. Welaen, Helena, indien gy een genotvol leven boven al uw ongeluk verkiest, ik ben nog altyd dezelfde, spreek slechts een woord, myne liefde, myne fortuin zullen uw geluk voor altyd verzekeren. Beslis spoedig, ik zie uw besluit ongeduldig te gemoet.’ Geteekend: ‘Ernest Ligtman.’ O hemel!... Het is dan waer, Helena haette dien man, zy gevoelde slechts afkeer voor hem... Zy was my dan niet ontrouw!
ter zyde.
Die brief schynt belangryk voor den baes te zyn... Men zou zeggen dat hy er fel door aengedaen is...
by zich-zelven.
Het was dan die lafaerd van Ligtman alleen, die pligtig is... Welnu hy is nog niet uit de wereld; wy zullen elkander vroeg of laet wel eens ontmoeten.
(Hy wringt den brief ineen en werpt hem weg.)
ter zyde.
De brief moet hem niet bevallen!
| |
| |
ter zyde.
Zie dan, hy roept my nog!... (Luid.) Wat belieft u baes?
ter zyde.
Zou hy alweêr lust hebben om eenen uitval tegen haer te doen! (Luid.) Zy is daer binnen, baes; maer zeg eens, baes, laet de arme vrouw nu toch met rust, 't is immers nu al wel voor vandaeg, gy hebt haer al bittere woorden genoeg toegesproken, haer verdriet is al groot genoeg om nu weêr al op nieuw tegen haer uittevaren.
Wat rammelt gy van uitvaren!... Ik zeg dat ik haer wil zien, ik wil haer myn ongelyk bekennen, ik heb haer dikwyls ten onregte slecht behandeld!
verbaesd.
Hoe! baes lief, gy... (Ter zyde.) Maer, heb ik niet mis verstaen?... (Luid.) En gy bekent het, baes, dat gy ongelyk hebt gehad uwe vrouw niet beter te waerderen?... En het is aen my dat gy dit zegt, ik, die myn leven zou willen geven om de bazin gelukkig te zien!... Ho, gy zyt dan geen man zonder hart, gy hebt dan nog goed bloed in het lyf!... Welnu, baes, ik acht, ik eer u... ja, zie, ik reik u myne hand.
op eens woedend.
Uwe hand!... Hoe, gy durft my uwe hand nog komen reiken, Judas, na my myne reputatie van duivenliefhebber voor altyd gestolen te hebben... Zyt ge niet beschaemd?...
Welnu, baes, als ge dan toch op iemand wilt boos blyven, blyf het dan op my. Sla my met eenen stoel den kop in, werp my uwe deur uit, doe al wat u plezier moge doen, als ge maer wel staet met uwe vrouw. Ach! zie, baes, het geluk zou weêr in uw huis herleven zoo gy met uwe brave vrouw, en uw kind in eendragt en liefde
| |
| |
leefdet... Maer, luister, haes!... Wat mogen die snikken der bazin beteekenen!...
luisterend.
Wat gebeurt er!
|
|
Auteursrechtvrij