De duivenmelker

(1854)–Emmanuel Rosseels– rechtenstatus


Elfde Tooneel. DE VORIGEN min LIGTMAN. frans, op het voortooneel komende en spottend. Gy hebt daer een moedigen beschermer aen uwen geliefde! Waerlyk, gy deedt eene goede keus. Indien het goud, waervoor gy aen dien man uwe liefde verkocht, zoo zwaer weegt als zynen moed, dan hebt gy eene goede aenwinst gedaen!... helena. Nog eens, Frans, ik heb liever oogenblikkelyk te sterven dan uwe ongegronde en pynlyke zinspelingen nog langer te moeten aenhooren. frans. Het is waer, ze zyn zoo zoet, zoo aengenaem niet, als de liefdewoorden van mynheer Ligtman. De tael van een beleedigden echtgenoot kan uwe ooren niet streelen... (Woedend.) Ho! ga uit myne oogen, want alleen het uitspreken van Ligtmans naem, brengt de razerny in
[pagina 31]
myn hart, en ik zou... (Zyne vuist naer Helena uitstekende, doch op eens bedarende.) Maer neen, ik zal uw verkocht ligchaem niet aenraken om myne wraek te koelen... Myn besluit is genomen... Van dit oogenblik af zyt gy myne vrouw niet meer... Een van ons beiden zal dit huis verlaten, gy of ik!.... Wy zullen vreemd voor elkander zyn... U zal het gemakkelyk vallen van eenen echtgenoot te scheiden, voor welken gy niets dan afkeer gevoeldet; my zal het niet moeijelyk zyn eene vrouw te vergeten, welke my zoo schandelyk bedroog!... (Wanhopig gaet hy op eenen stoel neêrzitten, naby de werkbank.) helena. O myn God! myn God!... Ik zal zinneloos worden! (Zy zakt uitgeput op eenen stoel neder, aen den tegen-overgestelden kant van Frans.)