Het vermakelyke minne-spel, of toneel der liefde

(ca. 1730)–Jakobus Rosseau– rechtenstatus


Het zugtende Meisje. Stem: Coerante la bare. ô! RAmp, ô! smert, ô! spyt, Ik ben myn Vryer kwyt, En daar by zegt een ieder ik word rond, Myn Maagdom rust op eene lossen grond, Hoe kom ik dog zo dom? 'k Ben waterzugtig, of ik ben met grom, Hoewel wat was daar aan gelegen, Maar ach! de eer, de eer Verlooren, 't ruikt zo veer. Ik waar verlieft op Joost, En hy heeft my getroost,
[pagina 86]
Ja ik ontsloot myn deur, en liet hem in, Hy noemde my zyn ziel, en engelin, Zyn heul, en bekje lief, Ik liet hem steeke in de nullebrief, Dog hy heeft my iets ingegeeven, En ziende ik wierd vet, Heeft hy zyn spat gezet. Maar of ik zugt, ô! spyt, Het is te laat geschreid, De Baker moet by my haast op de vloer, Dus speel ik met 'er tyd voor Minnemoer, En maak de menschen wys, Myn man is na Oost-Injen op de rys, Dog Meisjes wilt zo gek niet wezen, Dat gy door Vryers praat, U zelfs te buiten gaat. 't Is braaf voor reine Maagd gespeeld, Die zonder Man een kindje teeld.