Het vermakelyke minne-spel, of toneel der liefde
(ca. 1730)–Jakobus Rosseau–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Ik was 'er deerlyk meê gebruit,
Zy trokken my al myn kleeren uit,
En leiden my ongebeden,
In dezen staat,
Mooi op de straat,
Met myn ontbloote leden.
Ik droomde daar ô slegte pret,
'k Lag met een jong Meisje heel lief te bed,
Wy proefde van Venus vrugten,
Mit ben ik ontwaakt,
En was heel naakt,
Doen waar het tyd van zugten.
Myn hoed, myn pruik, en myn kammisool,
Myn rok, en myn geld, ô! wat een kool,
Dat had me my ontdragen,
't Waar Buuren, ei kyk!
Ik lag in de slyk,
Door Bagchus neêr geslagen.
Ik klopten aan 't huis voor dol en blind,
Maar ach! ik vond 'er niet eenen Vrind,
Ik zag my mooi bedroogen,
En waar in 't naauw:
Ik kreeg het graauw:
Maar niemand wierd bewoogen.
| |
[pagina 71]
| |
Dus Benden van Bagchus ik heb geleerd,
Hoe dat men de dronke drinkers eerd,
Ik raad een ieder ten besten,
Door onze kluit,
Ik zeg het regt uit,
Zo gaat men Waarden mesten.
Zy werden vet, en wy raken wel
Op Zee, of mager op Sintenel,
En zitte dan te klagen:
ô! Groot verdriet,
Wanneer men niet
Heeft in zyn oude dagen.
Die 't al verzuipt in Bier, of Wyn,
Die zal in 't eind zyn zelf vergissen,
Ja leeft hy lang het kan niet missen,
Of hy zal oud en mager zyn.
 |
|