Wol en dons

[p. 2]

Mooie vogels.

Kalkoenen en fazanten,

Maar pauwen nog het meest,

Zijn steeds zoo mooi, als moesten

Zij daaglijks naar een feest.

Geen kleur is te bedenken,

Geen glans heeft schooner gloed

Dan die van deze vogels

De veêren schittren doet.

Roodgoud met groenen weerschijn,

Azuur en hemelblauw,

Paars, violet en purper,

Die kleuren draagt de pauw.

Bloedrood van hals, de snavel

Lichtgeel als een citroen,

Sneeuwwit geschulpt de slagpen,

Zoo tooit zich de kalkoen.

En als een kleed, vervaardigd

Uit paarlemoer en kant,

Zoo is de dos der pluimen

Van d'eedlen goudfazant.

Geen wonder dat die vogels

Den hof tot sieraad zijn,

Waar ze op het grasperk wandlen

In zomer-zonneschijn.

Geen wonder dat hun veêren,

En 't eerst die van den pauw,

Zeer dikwijls moeten dienen

Tot waaier voor mevrouw.

Maar ook dat men ze sierlijk

Naast pluimen steekt van 't riet,

Tot pronk der schoorsteenvazen;

Want rijker kan het niet.

[p. 3]