In 't vrije veld

[p. 8]

[p. 9]

Oogst-tijd.

De sikkels slaan

Door 't rijpe graan,

De tijd van d' oogst is daar;

Ja, 't is voor 't maaien de echte stond,

De halmen buigen tot den grond,

Van groote korrels zwaar.

Al kost het zweet,

De boer vergeet

De hitte van den dag:

‘Wat ik eerst zorgzaam heb geaaid,

Dat wordt nu honderdvoud gemaaid,’

Zoo denkt hij met een lach.

En blinkend staan

De schoven graan

In 't blaakrend zonnevuur;

Dan - op den wegen opgetast,

Vervoert hij ras dien kostbren last

Al zingend naar de schuur.

De vlag in top

Staat boven op

De leste korenvracht;

Elks hoed is met een krans versierd,

En 't blijde landvolk juicht, en viert

Nu feest tot in den nacht.

Maar na den zang

En vedelklang,

En moet men scheiden gaan,

Dan zegt de landman tot zijn buur,

Met dankbre blikken naar de schuur:

‘God heeft ons welgedaan.’ -