In 't vrije veld

[p. 2]

In den winter.

Ginds op den heuvel

Onder de beuken,

Dor en ontblaard,

Zit nu de winter;

Wit is zijn kleeding,

IJs is zijn baard.

Donzige vlokken

Strooit hij op aaker,

landhuis en heg;

Hand doet hij worden

't Water der vlieten,

't Zand van den weg.

Krassende raven

Vliegen in 't ronde,

Bol van de kou;

Nevel en mistdamp

Hullen de velden

Weder in rouw.

Dan vaart de windvlaag

Woest door de takken,

Wild door het hout,

En wat te dor is,

Breekt hij al krakend

Af in het woud.

Maar - dat geeft brandhout

Vrij aan den grijsaard,

Huivrenden bloed:

Weer rookt zijn schoorsteen,

Warm wordt zijn hutje -

Dat doet hem goed.

[p. 3]