Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 248]

VII

Zoo we kunnen vasthouden aan dit Eene:
alles heeft deel aan één geheimenis,
die we wèl en niet begrijpen, -
dan zullen de rauwe steenen,
waar we door de eeuwen aan slijpen,
saamgroeien tot al schooner verblijdenis.

Zoo ik menschen kan zien bewegen
niet als lichtjes, die flikkrend waden
door levenloos grauw heelal,
maar als deelhebbend aan één genade
van licht, neerstortend van overal,
- dan kan ik een stuk van den hemel raden,
tusschen de reten van den aardschen stal.