Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 238]

X

Christus, gij staat nu bij de grauwe scharen,
die zwerven aan des levens donkren rand;
gij wervelt mee met die verstrooide blaren,
gij loochent met die loochnaars mee Gods hand.

Ik hoor uw stem in die oproerge kreten
ik zie uw vuist in 't opstandig gebaar...
In dezen wordt de mensch vergooid, versmeten
en ge blijft bij hem in zijn doodsgevaar.

Ge worstelt mee met hen op hunne wijze,
om te beschermen die zielen in nood
voor 't allervreeselijkste: te verijzen
en levend weg te zinken in den dood.

Gij ziet ons aan uit oogen van vertwijfling,
Gij roept ons toe in het schrille gekrijt...
Christus, uit de blakke wat'ren der weifling,
voer ons naar de branding van heldenstrijd.