Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 233]

V

Eens uit te rijzen
boven de schuld,
daar waar men de klagende wijze
niet meer zal hooren, -
te worden op bergen geboren,
van schoonheid omhuld.

Eens te dragen
saamhoorigheid in elk druppeltje bloed
als verenkling nu -
te voelen in 't wezen den gloed
dringen van cosmische dagen,
deemoedig, niet schuw...

De groote alleenheid
en rond haar de vrede,
alsof mos om een steen vlijt
zijn kleine zachtheden.