Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 163]

XIII

In jeugd ben ik ontvlamd
voor deze gedachte:
‘als de arbeiders winnen,
beginnen
goudklare dagen: dan is het zachte
broederlijk leven nabij.’
Stralend woei een vlag in top,
spelend hief een wind mij op:
waar bleven zij?

Werd in mij geramd
de kracht-van-geloof,
kracht waar jeugd de boog der dagen mee spande?
Nevels slieren langs grijze landen,
boomen laten vallen hun loof.
Werd muurvast geloof twijfels roof?

O hart, wees oprecht: ontwijd
niet wat uw jeugd was heilig,
speel niet met het schoonste uwer jeugd;
stel geen enkel sein op veilig,
zoolang niet zekerheid weer 't hart verheugt.