Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 20]

III

In het leege universum
werken Gods ordeningen;
onvermurbre wetmatigheid
werkt, huiveringwekkend grootsch.

Gloeiende gassen
verdichten al went'lend zich;
duizend maal duizend jaren
wentlen ze - wentlen,
zoolang tot ten leste
vaste kern zich vormt.

Duizend maal duizend jaren,
millioenen eeuwen,
- hoe meet den tijdsduur
van kosmisch gebeuren
't menschen-verstand? -
duurt de geboorte
van een nieuwe zon,
een nieuwe fakkel
in Gods hand geheven
om te werpen zijn straling
door het donker heelal.

Zonnestelsels bloeien
millioenen jaren,
zaaien zich uit
in het zonloos diep.
D' allerverste zônen
bevolken met bloeiende kindren
uw ongenaakbare diepten,
ontzaglijk heelal.

Allen houden z' elkander
in evenwicht;
allen gehoorzamen

[p. 21]

 

z' aan een stem binnen-in,

 

die spreekt ‘wees saamhoorig.’

 

 

 

Als maat en getal

 

verschijnen Gods werken,

 

vormen samen het Zijn

 

in duur en ruimte,

 

bevolken de eeuwigheid.