Verzonken grenzen

[p. 98]

De vredige dood

[p. 99]

I

Sterven is niet of een beker aan scherven
valt, 't is niet of een snoer knapt en de kralen
verloren gaan: het donker zegepralen
van niet-zijn over zijn is het niet, sterven.

Het is van de kleine beek het uitmonden
in oneindige wateren; 't vereenen
van het kleine deel met het algemeene
geheel: daarom hebben wijzen 't gevonden

eenvoudig, van geen verschrikking omgeven
altijd: zij stierven als een beek uitvloot
wetend dat hen vereenen ging de dood
met alles waarvan hen scheidde het leven.

Vereenen in der onbewustheid donker
of in het meerbewuste licht, maar zeker
vereenen, als de lippen met den beker,
als liefdes hunkering met haar geflonker.