Verzonken grenzen

[p. 90]

IV

Ach, op de kruiswegen des levens woeien
te snel voorbij de gezegende stonden
dat had een dieper rythme 't hart gevonden
en 't oor te luistren lag aan 's werelds groeien.

De reine heilige waarheden bloeien
immers het liefst op sprakelooze monden
en wie zijn diepste woorden zaait in 't ronde
ziet snel hun ongerepten glans verschroeien.

'k Dacht in mijn stilten dat ik was bereid
te spreke' enkel woorden die opwaarts dragen,
dat op mijn tong de toon der aandacht lag;

toen ik kwam in den luiden schellen dag
verzonk het liefst bezit naar dieper lagen:
ik vond geen woord dan het oude van strijd.