Verzonken grenzen

[p. 80]

II

Altijd was zij blijde wanneer ik kwam,
en zeker wacht zij zoo er wachten is
geduldig, maar toch in verlangenis
dat dit gescheiden zijn een einde nam.

Wat ik voor haar was moet ik eeuwig zijn
en zeker begeert zij, mij in haar wezen
weer op te nemen en te laten lezen
de melodieën van haar nieuwe zijn

in de wijder sfeer die haar werd ontsloten;
zeker zal haar vreugd uitstralen tot mij
wanneer ons beide één rythme weer omsloten
heeft, en omhoog beurt éénzelfde getij.