Verzonken grenzen

[p. 45]

XIV

Liefde is d'eenge kracht die de ziel naar boven
draagt tot de sfeer van het eeuwige leven
van zelf; zij bevleugelt ook 't laagste streven;
daarom wil ik haar boven alles loven.

Als ontgoochling en twijfel ons ontrooven
't geloof dat menschheid eens omhoog zal zweven,
laat ons dan 't wonder der liefde beleven
één oogwenk maar: wij zullen weer gelooven.

Al het moeitevolle inwendig schouwen
en heel de spanning van de zielekrachten
verwerven zwaar, wat Liefde spelend wint;

daarom moet men op haar uitvloeiing bouwen
het nieuwe rijk en de taak der gedachte
is dat zij alle poorten open vindt.