Verzonken grenzen

[p. 44]

XIII

Het is niet zwaar te bekennen met woorden
dat in elken mensch een God slaapt, bevangen
van dróóm, niet zwaar het oneindig verlangen
te duide' als geprevel door hem gezonden

omhoog. Maar het is zwaar om niet te wonden
God-in-den-mensch met de begeerge tangen
van hebzucht en van heerschzucht: door de lange
eeuwen wordt dit weten het laatst gevonden.

Uit machteloosheid is 't geloof geboren
‘alle menschen Gods kindre’; - in deze rede
konden de tragen en de zwakken vluchten:

wij echter wille' in ons God zingen hooren,
hem rijzen zien door aller menschen leden
en zette' in alle zielen bloem en vruchten.