Verzonken grenzen

[p. 36]

V

Goddelijke baring schuimt in de kolken
van het heelal. Er dreunt immense hijging
door d'eeuwigheden heen: de levensstijging
der wezens die d'oneindigheid bevolken.

Telkens werpt zich haar tegen de bedreiging
des doods: falen en ondergang omwolken
haar luister zwart; telkens, door nieuwe volken
vlamt weer d'onverwinlijk opwaartsche neiging

die Leven stuwt. - Zooals rijzende zonne
de boomtoppe' aan de heuvel-horizonnen
in bovenaardsche glorie lichten doet,

zoo kust dit weten nu met zaalge glansen
hen die, staande op levens hooge transen
vangen zijn eersten wonderbaren gloed.