Verzonken grenzen

[p. 35]

IV

O lange weg die menschheid is gegaan
om 't zijn te denken enkel vervloeiingen,
om zich met die gedachte te doordringen
geheel, het zijn als worden te verstaan; -

om te leeren zich aan iederen waan
van iets blijvends en iets vasts te ontwringen;
om te wennen aan 't met den vloed der dingen
naar verte' altijd-wijkende op te gaan;

om op te losse' in eeuwge wordens-gangen
d'aarde, de sterren, het zelf, alle zielen,
het universum en eindelijk god.

Om te overwinne' ingeschapen verlangen
naar voor een opperste vastheid te knielen
en te schuilen in een eeuwig gebod.