Verzonken grenzen

[p. 13]

VII

Zooals de kleine mosse' en varenplanten
in groeiwijze en in vorm het wezen toonen
van de rekkende woudreuze' en de kronen
machtig zich uitspreidend naar alle kanten, -

zooals in de zeehoorns met hun getande
hartekamertjes fluistrende echo's wonen
van de groote stem die haar monotone
sussing en lokking werpt naar alle stranden, -

zoo zijn misschien de zachte wellingen
der liefde in ons, haar teedere smachten
en milde strekkingen en streelend ruischen,

als eerste dwerggelijke hellingen
van onmetelijk zich heffende krachten
die door d'oneindigheid stijgen en bruisen.