Verworvenheden

[p. 40]

XXI Vrede

‘De aarde is zoo juist heilig verklaard’ -
Zij heeft al haar oude wonden vergeten,
haar onvolkomenheden, en haar veeten,
en 't andere waarmee zij was bezwaard.

De stormen die haar arme kreaturen
somtijds sidderend moeten doorstaan, -
de blak'ringen die zij moeten verduren,
't lijkt alles uit een duister voorbestaan.

Het gelijkt een sage van langgeleden
tijden vol verschrikking, vol wild gerucht;

toen nog geene hemelsche zwanen gleden
door de teedere kom der blauwe lucht.

Werd eindlijk vervuld een aloude bede?
Droeg de Boom-van-'t-Verlangen eindlijk vrucht?