Vernieuwingen

[p. 74]

LXIV

O laat van hem tot ons uitgaan het woord
dat zal wegbrande' in ons wat schuldig is;
dat zal verkwikken 't hart met lafenis
en het opbinden als met een sterk koord

en weer saamvoegen tot een vast verbond
hen die elkaar verlieten en verlore' en
elkaar haten en toch in droomen hooren
elkaar roepe' en zoeke' altijd elkaars hand.

De nacht lijkt eindloos.... luistren, wachten wij
sinds eeuwe'? Een wind voert aan vele geruchten,
voert ze weer mede en laat ons hunkrend-arm.

O kom, Stem die zult wezen sterk en warm
en zuiver, Stem die al zwerft door de luchten:
maak in ons de slapende krachten vrij.