Vernieuwingen

[p. 67]

LVII

O arbeiders, reikt elkaar toch de handen,
legt de lange bittere veete bij;
rept u, rept u; de dagen gaan voorbij,
elke verzwaart het leed, vermeert de schande.

Gaat tot uw meesters: zegt dat ge niet wilt
meer op hun folterrad gebroken worden,
u niet wilt schikken in hun duivelsche orde
die goud stelt boven menschlijk leven. Gilt

het uit, schreeuwt het luidkeels van alle daken,
dat de krachten van uw bloeiend lijf,
uw teere ziel, in doodsgevaar geraken.

Laat een heilige drift in u ontbrande' en
vloeibaar maken de liefde die ligt stijf
en star... o verstrengelt uw sterke handen.