Vernieuwingen

[p. 62]

LII

De heuv'len onzer dagen zijn bezond
wanneer arbeid is onze metgezel;
hij is de bron, hij is d' eeuwige wel,
waaruit te drinken het lijf maakt gezond

en de ziel frisch gelijk een morgenweide.
Dit alles moet hij en dit kan hij zijn
en dit is hij geweest te allen tijde,
die nu voor velen kwelling werd en pijn; -

die nu voor velen werd een gif dat richt
langzaam te gronde hun misbruikte lijven
hun ingeklemde ziel verschromp'len doet
en in hun hart het warme bloed verstijven.

En dit is nu het vreeselijk gezicht
dat d' aarde zwart maakt als geronnen bloed.