Vernieuwingen

[p. 22]

XII

Hoe ver o hoe ver zijn wij afgeweken
van sterken schoonen broederlijken strijd!
In de eenen is niets dan wankelheid,
d'and'ren willen alles met handen breken.

D'eersten hebben in de strikken en banden
der vijandige wereld zich verward;
haar vette spijzen maakten stomp hun tanden
en haar slaapdrank begoochelde hun hart.

De tweeden houden strak den blik gericht
op het zwaard, dat tot splinters slaan zal 't hare
en dit is al hun hoop en al hun licht
en al hun wijsheid. En de vijand lacht,
de velen sleepen hun leed door de jare' en
geest-van-vernietiging loert in den nacht.